زمانی که درمانگران همچون والدین خوب رفتار می کنند،بیماران واکنش متفاوتی خواهند داشت که برخی از آنها مبتنی بر همان رابطه اولیه شان با والدین واقعی در کودکی است.
🔷 سکوت انتخابی یا گنگی انتخابی نوعی اختلال است که شخص با وجود اینکه در حالت عادی قادر به تکلم میباشد، در موقعیتهایی خاص یا در برابر افرادی خاص، قادر به حرف زدن نیست. این اختلال ممکن است همراه با خجالت و اضطراب اجتماعی باشد. رفتار شخص از نگاه دیگران میتواند به اشتباه بیاحترامی تلقی شود.سکوت انتخابی، گاه در افراد مبتلا به اوتیسم دیده میشود.ضربه روانیِ حضور در محیط یا شرایطی تازه، لکنتزبان و والدین کمالگرا، از دلایل ابتلا به این اختلال هستند. والدین کمالگرایی که میخواهند فرزندشان رفتارهای اجتماعی کامل و بیعیب و نقصی داشته باشند، استرسی را در آنها به وجود میآورند که میتواند منجر به سکوت انتخابی شود. چرا که در زمان بروز این اختلال، کودک میترسد که حرفهایش در جمع، توجه و نظر والدین را جلب نکند.
🔺 درمانگر بالینی بهواسطه صحبت با بیمار، آینهای مقابل روح او میگیرد و بیمار بهمحض اینکه خود را فهمید، تغییر میکند. کار درمانگر این است که فهم را متولد سازد.شناختن خود، دردناک است. ممکن است کسی خود را متدین و معتقد بداند، ناگهان دریابد که فردی رذل و بیاخلاق است. چنین درکی، سامانه (شخصیتی) فرد را زیرورو میکند و مدیریت سردرگمی و دشواریهای متعاقب آن، نیاز به روان درمانگری مجرب دارد.وقتی بیمار برای لحظه خود را آدمی پست و رذل میبیند، میکوشد این تصویر را محو کند. لازم است درمانگر استوار و درعینحال دلسوز باشد تا به بیمار در مدیریت این بینش نویافته کمک کند. برای انجام صحیح این کار، درمانگر باید به لحاظ هیجانی نیز قوی باشد.📕چگونه رواندرمانگر انتخاب کنیم
🔺 مراقب زخم هایی که به نام عشق و از سر دوست داشتن می زنید باشید!جنس این زخم ها از آن هایی نیست که با بتادین و پانسمان محو شود.بیچاره را یک عمر خانه نشین می کند.
هرگز هیچ دو انسانی با روحیات و علاقه مندی های مطلقا مشترک یافت نشده است. پس اگر در یک رابطه ی دو نفره هیچ مشکل و برخوردی به وجود نیاید به این معنی است که یکی از این دو نفر تمام حرف های دلش را نمی زند.📕دیر یا زود