🖌تابحال با افرادی که تحمل نقد ندارند روبرو شده اید؟از کسانی صحبت میکنم که جز تایید حرف دیگری را نمی شنوند!
واقعیت این است که بسیاری از ما در درون خود پر از شک و تردیدیم.
برخی از ما به عقاید، خانواده، احساسات و انتخاب های خود نقد داشته و نسبت به درستی و حقانیت آنها تردید داریم اما راستش شهامت رو برو شدن واقعیت را نداریم.
ترجیح میدهیم تردید ها و نقد هایمان به خود را پشت نقابی از خوشبختی و لبخند پنهان کنیم .
حالا تصور کنید کسی از بیرون بیاید و بر روی این نقاب خوش قد وقامت دست بگذارد!
کسی که ما را نقد می کند و نقاط ضعف و آسیب مان را به رخ می کشد در واقع تردیدهای سرکوب شده ی ما را فعال می کند.
انگار چراغ قوه ای بر تاریک خانه ی شخصیت مان می اندازد؛ آنجایی که سعی در پنهان کردن و فراموشی اش داشته ایم.
چنین رفتاری ما را آشفته می سازد و ما که از روبرو شدن با واقعیت درونی خود آشفته شده ایم، خشم خود را بر سر عامل بیرونی و منتقد از همه جا بی خبر خالی می کنیم.
نگاهی به باورهای خود بیندازیم ، به خط قرمز هایمان، به جای زخم هایمان و صادقانه تردیدهای درونی مان را نسبت به آنها بپذیریم؛ آنگاه در برابر نقد دیگران نیز پذیراتر خواهیم بود.